အမ်ဳိးသမီးဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္. . .

အမ်ဳိးသမီးဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္. . .

မိန္းမရဲ႕တစ္သက္က ခက္ခဲတဲ့တစ္သက္ျဖစ္တယ္။
သမီးေတာ္အျဖစ္ အႏွစ္ ၂ဝ၊ မိဖုရားအျဖစ္ ၁ရက္၊ ေတာ္ဝင္မင္းသမီးအျဖစ္ ၁ဝလ၊ အထိန္းေတာ္အျဖစ္ တစ္သက္.. ဒါဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕တစ္သက္တာျဖစ္တယ္။ မိန္းမအမ်ားစုဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့ပါတယ္။

မိန္းမဟာ ကေလးငယ္ကိုေပြ႔ခ်ီထားၿပီး ႏြားႏို႔က်ဳိေနတယ္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနတယ္။ ဆပ္ျပာေတြေပေနတဲ့လက္နဲ႔ နဖူးထက္ကေခၽြးေတြကို သုတ္ရင္း “အင္း.. အခုအခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္ေသးတယ္၊ ကေလးႀကီးလာရင္ ငါလည္းအားလပ္ခ်ိန္ေလးေတာ့႐ွိလာမွာပါ”လို႔ ေတြးတယ္။
ကေလးတျဖည္းျဖည္းႀကီးလို႔ မူႀကိဳတက္တဲ့အ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မိန္းမဟာ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ ေစ်းသြားတယ္၊ ခ်က္ျပဳတ္တယ္၊ အလုပ္မွာလည္း မလစ္ဟင္းေအာင္ႀကိဳးစားတယ္။ ေန႔ေန႔ညည အိမ္မႈကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥေတြနဲ႔ ေနမင္း၊ ၾကယ္နဲ႔လတို႔ကို သူေမ့သြားခဲ့တယ္။
ကိစၥမ႐ွိဘူး… ကေလးေက်ာင္းသြားတဲ့အခါ အားလပ္ခ်ိန္တခ်ဳိ႕႐ွိလာႏိုင္ပါတယ္… မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲေျပာၾကတယ္။ သူတို႔မ်က္ႏွာေပၚ အရစ္အေၾကာင္းရာေတြ တျဖည္းျဖည္းတြားတက္လာတာကို သူတို႔ဥေပကၡာျပဳထားခဲ့မိၾကတယ္။

ကေလးေက်ာင္းတက္တဲ့အ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ… မိန္းမဟာ ပိုအလုပ္မ်ားရေတာ့တယ္။
ကေလးကို လူေတာ္လူေကာင္း ထူးခၽြန္ထက္ျမက္သူျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရတယ္။ မိန္းမဟာ အိမ္မႈကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥ၊ အလုပ္၊ သားေရးသမီးေရး၊ လင္ဝတၱရား စတာေတြမွာ တဝဲဝဲလည္ေနေတာ့တယ္။ သားသမီးနဲ႔လင္ေယာက္်ားက နဂါးေငြ႔တန္းပါ၊ မိန္းမဟာ ၿဂိဳလ္ပါလို႔ မိန္းမအမ်ားက ဒီလိုေတြးခ့ဲၾကတယ္။

မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္…
ေငြေရာင္ဆံႏႊယ္တခ်ဳိ႕က မိန္းမရဲ႕ႏြမ္းနယ္တဲ့နဖူးထက္ကေန ေလဟာနယ္ထဲေလ်ာက်သြားခဲ့တယ္။
“ဘယ္အခ်ိန္ခါမွမ်ား စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္နဲ႔ ငါခဏအနားရႏိုင္မလဲ…”
လေရာင္မ႐ွိတဲ့ညနက္မွာ မိန္းမဟာ နာက်င္ေညာင္းကိုက္ေနတဲ့အေၾကာေတြကို အားစိုက္ဆဲြဆန္႔ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမးတယ္။

အာ… ေတာင့္ခံလိုက္ပါဦး… ကေလးႀကီးလာလို႔ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔အလုပ္ရသြားတဲ့အခါ အရာအားလံုးေကာင္းသြားမွာပါ၊ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ငါလည္း အားလပ္ခ်ိန္႐ွိလာမွာပါ။

မိန္းမက အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကတိေပးတယ္။
အခ်ိန္က မိန္းမရဲ႕လွပမႈနဲ႔အားအင္ေတြကို စုပ္ယူသြားခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာေပၚကအရစ္ေၾကာင္းနဲ႔ လႈပ္႐ွားသြားလာမႈတုံ႔ေႏွးျခင္းေတြကို တြင္းမည္းႀကီးပမာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္။
မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္…

ကေလးက အေတာင္ပံစံုလင္ၿပီး မိခင္အသိုက္ကေန ခြာသြားခဲ့တယ္။ မိခင္ကိုအေဖာ္ျပဳဖို႔ အေမြးအေတာင္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕သာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္။
မိန္းမဟာ သက္ျပင္းခ်ရင္း အခုမွ နားနားေနေန ေနဖို႔အခ်ိန္ရၿပီလို႔ေတြးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏွေျမာစရာေကာင္းတာက သူ႔သြားေတြ ခ်ိနဲ႔ကုန္ၿပီ၊ မာတဲ့အစာေတြကို မဝါးႏိုင္ေတာ့ဘူး။
သူ႔မ်က္လံုးေတြ မဲြကုန္ၿပီ လွပတဲ့အေရာင္ေတြကို မခဲြျခားတတ္ေတာ့ဘူး။

သူရဲ႕နားစည္ေတြ မၾကည္လင္ေတာ့ဘူး။ သာယာႏွာေပ်ာ္ဖြယ္ေတးသံေတြကို မခံစားတတ္ေတာ့ဘူး။
သူ႔လႈပ္႐ွားသြားလာမႈေတြ တံု႔ေႏွးခဲ့ၿပီ ေဝးေဝးလံလံ မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ထြက္သြားတဲ့ကေလး ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီကေလးက သူ႔ထက္ငယ္တဲ့ ကေလးေသးေသးေလးတစ္ေယာက္ ေခၚျပန္လာခဲ့တယ္။

အခ်ိန္ေတြ ျပန္ေျပာင္းစီးဆင္းသြားျပန္ၿပီလို႔ မိန္းမထင္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကေလးရဲ႕ကေလးအတြက္ မိန္းမအလုပ္စမ်ားရေတာ့တယ္။ အဲဒီကေလးေလးက စကားစသင္ေနၿပီး သူ႔ကိုေခၚတာ “ေမေမ” မဟုတ္ဘဲ “ဘြားဘြား” ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္…

ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔မွာ မိန္းမဟာ ဘာအားလပ္ရက္ အနားယူဖို႔မွ မလိုအပ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္မွ ဟိုးအရင္အရင္အခ်ိန္တုန္းက သူ႔ကိုယ္သူေပးခဲ့တဲ့ကတိကို သူျပန္သတိရလိုက္မိတယ္။ အဲဒီကတိက ေႏြဦးရာသီေန႔ရက္တစ္ေန႔မွာ ပဝါအနီေရာင္ကိုလႊမ္းၿခံဳၿပီး ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနပူစာခံမယ္၊ ေက်ာက္တံုးေပၚတြားသြားတဲ့ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြရဲ႕ေျခသံကို နားေထာင္မယ္…..
အာ… အဲတာမွ တကယ့္ဇိမ္ခံအနားယူတာပဲ..

မိန္းမဟာ အဲဒီလိုေတြးရင္းေတြးရင္း ထာဝရအိပ္စက္ အနားယူသြားခဲ့ပါတယ္။
မိန္းမတစ္ေယာက္ ထာဝရအိပ္စက္အနားယူသြားတာကို ဒီလိုပံုေဖာ္ေရးသားရတာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္.. ခြင့္လႊတ္ပါ။
မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္…

မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္သေဘာထားႀကီးစြာ တျခားသူအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေပးဆပ္ေနခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႔ သူတို႔ေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလူက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္တယ္။
မိန္းမတို႔ေရ… ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျဖေဖ်ာ္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္၊ ေနရာလပ္နည္းနည္းေလာက္ ခ်န္ထားေပးဖို႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔။ အခ်ိန္မဆြဲပါနဲ႔.. အခ်ိန္ကိုမေစာင့္ပါနဲ႔လို႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္ကစ.. ဒီကေန႔ကစၿပီး…. ပန္းကန္ထဲကအသားေတြကို ကေလးရဲ႕ပါးစပ္ေ႐ွ႕ပဲေရာက္ေအာင္ မပို႔ပါနဲ႔ေတာ့။ အိမ္မွာ႐ွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အိမ္ျပင္ဖို႔၊ ေယာက္်ားဖို႔ပဲ ခ်န္မထားပါနဲ႔ေတာ့။ ခြန္အားေတြအားလံုးကို အလုပ္ထဲမွာပဲ ထည့္ျမႇဳပ္မထားပါနဲ႔ေတာ့။ 

အခါႀကီးရက္ျမတ္ေတြမွာ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့စာရင္းထဲမွာ ကိုယ့္နာမည္ကိုေမ့မထားပါနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ္အိမ္သားကိုခ်စ္တဲ့နည္းတူ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ အိုမင္းသြားခဲ့ရင္ ရင္နာစရာ၊ ႏွေျမာစရာေကာင္းလြန္းလို႔ပါ…

-------------
(ဖတ္မိတဲ့စာတစ္ပုဒ္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ဘာသာျပန္မွ်ေဝပါတယ္..
"မိန္းမဟာ ဒီလိုနဲ႔ပဲအိုမင္းသြားခဲ့တယ္")
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (June. 21. 2015)

လာလည္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္မိပါတယ္ ေနာက္လဲ အလည္ျပန္လာခဲ့ဖို့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အား ဖိတ္ေခၚပါတယ္

 အမွားပါရင္ ေ၀ဖန္အႀကံေပးတဲ့အေနနဲ႔ comment ေရးေပးသြားျပီးအၾကံျပဳေပးသြားေစခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပၾကပါေစ...ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါအံုးမည္....